Primeurs!

Primeurfoto van onze nieuwe website!

Het zijn 2 drukke weken geweest met geen tijd om te bloggen dus heb ik heel wat te vertellen en bijna heel de blog zit vol primeurs.
Ik heb 2 weken geleden mijn lief Stanske moeten afgeven. Van het ene moment op het andere is ze heel ziek geworden, volgens de dierenarts heeft ze waarschijnlijk een bloeding gehad in de hersenen. Ik heb samen met Geert en de kinderen 16 uur constant bij haar geweest waarna ze uiteindelijk is gestorven. Ik wilde eerst wat wachten met een nieuw schaapje maar ons jetje was zo ongelukkig. Dus 1 week later is Pita ons gezin komen vervoegen, een pracht van een ram. Hij heeft enkele dagen wat aanpassingsmoeilijkheden gehad maar is nu de koning van onze tuin. Het is een lieverd tot en met maar wel een grote deugniet. Vandaag is het me voor de eerste keer gelukt van ze samen in de tuin te laten lopen en hij heeft zowat overal geweest waar hij niet moest zijn, is door de kruidenbakken gelopen en heeft gesprongen en gelopen als een pasgeboren lammetje op het gazon. Als het een beetje meezit hebben we volgend jaar een eerste lammetje(primeur), veel mooier dan dat kan het niet zijn!

Selfie met Pita!

Eerste Kennismaking Pita en Jet!



Pita!

Afscheid van Stans.

Op het werk zijn er bergen verzet. Het zijn superdrukke weken, voor het eerst leveren we meer dan 50 keukens per week uit (primeur)! Dankzij ons team van super werknemers loopt alles op wieltjes. Tegelijkertijd hadden we dan nog eens controle van de boekhouding (supergoed gelopen), zijn we de nieuwe website op poten aan het zetten (en dat loopt toch niet zo makkelijk als gehoopt), zijn we volop bezig met budgets en planning voor volgend jaar en heb ik mij volle bak op de reclame gegooid. Ik ben een beetje mijn vertrouwen kwijt in de standaard reclamebladjes, die geven de laatste tijd weinig meerwaarde vind ik, dus ben ik zelf begonnen (primeur) om via Facebook en binnenkort onze website aan onze (toekomstige) klanten uit te leggen waarom ze aan ons moeten denken bij aankoop van een nieuwe keuken. Wat is het verschil tussen Het Keukenhuis en andere keukenzaken? De mensen die er achter staan en er elke dag met heel hun hart voor gaan. Nee, ik kan niet garanderen dat alles van een leien dakje loopt, al is dat wel wat we altijd proberen en wat ook heel vaak lukt, maar ik kan wel garanderen dat we er alles aan zullen doen om het leien dakje tot een goed einde te brengen. Dat is het verschil, onze passie, ons hart. Als klanten ons het vertrouwen geven om hun keukendroom te verwezenlijken zullen we er alles aan doen om dat vertrouwen waard te zijn. Vandaar ook mijn blogs, de foto's van familie, klanten en werknemers en binnenkort op de website nog veel meer van ons.



Primeurbeelden van onze nieuwe website!

De week die eraan komt wordt dus wederom een hele drukke, van het leveren van een hele boel keukens tot het afmaken van de budgets, van het zoeken naar de juiste reclameweg tot het dagdagelijkse paraat staan voor klanten en onze mensen op kantoor en in de winkel, en niet te vergeten en eigenlijk het belangrijkste van allemaal: het is een heel spannende week voor 1 van onze mensen op kantoor die al zo lang zit te wachten op goed nieuws en hier al zoveel voor heeft gedaan en doorstaan, deze keer moet het goed gaan, iedereen duimt mee, hopelijk kan ik jullie donderdagavond het goede nieuws vertellen(toekomstige super primeur)!
Fijne zondagavond!
Leen

De week is weeral om!

Michiel met onze tante Marcel!

Een vroege goedemorgen was het vandaag.
Michiel gaat elke zondag bij de bakker werken van 4 tot 12 uur en hoewel het mijn bedoeling was om wat slaap in te halen vannacht, toen ik hem om 4u hoorde vertrekken was mijn voornemen om wat langer te slapen voorbij. Nog 2 uurtjes heb ik 'half' geslapen en om 6 u ben ik dan maar opgestaan. Het was een week van goede en minder goede dagen.
Eén van onze projectontwikkelaars heeft 40 keukens 'vervroegd' met alle gevolgen van dien. Gelukkig hebben we mensen op het kantoor die bergen kunnen verzetten en voor elk probleem zijn er oplossingen maar het was wel hectisch.
Er zijn 4 nieuw contracten binnengehaald en de verkoop in de winkels zit in de lift.
het ontwerp van de nieuwe website vraagt ook veel meer tijd en werk dan verwacht en het zoeken naar de juiste reclame voor onze nieuwe winkel in het Brusselse is niet evident, zeker niet omdat we daar ook de Franstalige weg op moeten en hoewel ik mijn plan wel kan trekken het blijft toch een moeilijkere taal dan het vertrouwde Nederlands.

Donderdag was ik pas om halfnegen thuis, vrijdag om halfacht. Het zijn vaak lange dagen maar ja alles voor de klanten hé.
Niettegenstaande dat ik deze week de meest onbeleefde klant uit gans mijn carrière ben tegengekomen. 1 van de keukenkleuren wordt uit gamma gehaald, dit gebeurt alle jaren, soms omwille van kwaliteitsproblemen met de kleurvastheid, soms omwille van te weinig omzet.
Wij hebben dan ook beslist deze kleur niet meer te leveren en de mensen terug uit te nodigen om een andere kleur te laten kiezen uit een gelijkwaardig of duurder gamma, het zou toch ongehoord zijn om een product te leveren waarbij hoogstwaarschijnlijk binnen enkele jaren problemen mee gaan zijn. Hoewel ik begrijp dat dit voor mensen ontgoocheld kan zijn doen we dit met de beste bedoeling en zien we dit als een extra service die we geven en aangezien er keuze is uit meer dan 400 kleuren, zelfs bijna identiek, vonden wij dit de beste optie. De klanten die donderdag kwamen waren echter zo ongezien boos en niet voor rede vatbaar. Toen ze onze interieurontwerpster de huid aan het vol schelden waren omdat ze een spellingsfout in haar mail had geschreven en deze zich met tranen in haar ogen excuseerde voor haar dyslexie ben ik dan ook tussenbeide gekomen. De verwijten die deze mensen naar mijn hoofd hebben gesmeten over ons en ons bedrijf, je gelooft het niet. Dat zindert toch wel na. Ik heb na hun vertrek uiteindelijk de klanten terug opgebeld, werd nogmaals uitgescholden en kon zelfs niet melden dat we de keuken gingen leveren in de origineel gekozen kleur ook al was dit eigenlijk geen optie.
Hoewel ik ons bedrijf en mezelf zie als heel klantvriendelijk en servicegericht zijn er grenzen en mag een bepaalde vorm van respect toch wel, mensen persoonlijk kwetsen en raken op hun zwakke plekken is uit den boze vind ik persoonlijk en hoewel keukens mijn leven zijn, hangt er geen leven vanaf. Gelukkig was dit de allereerste keer en hopelijk ook de laatste keer dat klanten zo brutaal durven zijn.
Gisteren namiddag zag ik een mailtje passeren van een klant die vlak in de buurt woont met een keuken van een 6tal jaren oud waarbij het handvat van de oven losstond. Ik ben alle inbussleutels uit de kelder gaan halen en ben er persoonlijk naar toe gereden om het handvat vast te draaien, want deze dame van bijna 80 wou cake bakken en die kon ik toch niet laten mislukken. (Eerlijk is eerlijk, ik ben eerst op het internet gaan opzoeken wat een inbussleutel juist was (toen ik de foto zag herkende ik het wel hoor) maar het is me toch gelukt!)

 Voor wie ook wat hulp nodig heeft!

Ondertussen hebben onze kinderen genoten van een weekje herfstverlof met een heerlijk weertje.
De bladeren vallen in massa van de bomen en stukje bij stukje probeer ik onze tuin winterklaar te maken in mijn spaarzame vrije momenten, tot grote vreugde van de kippen wan zij krijgen alle restanten van kruiden en groenten om lekker op te pikken.

Eddie en Leo vinden het ook fantastisch om buiten te zijn samen met hun baasje en 'helpen' keihard mee vooral door in de weg te lopen voor de kruiwagen, op de plaats te staan waar je de bladeren bij een aan het doen bent en springend en huppelen achter de ganzen en schapen aan te gaan. Stans en Jetje hebben hun dikke wintervacht al klaar en Hans en Babette zijn ondanks al mijn pogingen toch weer opnieuw een nest eieren aan het klaarmaken midden in de winter. De Halloween decoratie is allemaal opgeruimd en ligt in de garage te drogen en stilletjes aan begin ik al van kerstmis te dromen, mijn favoriete periode van het jaar.

Mijn Kersttafel vorig jaar.

Ik moet nog even een nieuw ritme vinden in de combinatie werk en thuis want sinds ik mij mee op het commerciële hebt gericht vanaf halverwege dit jaar voel ik mij teveel schuldig over mijn lange dagen en late thuiskomst naar de kinderen toe, maar komt wel goed. Vandaag al wat op voorhand koken, 2 potten soep en eten voor de komende 2 dagen, de wasmachine gaat de hele dag weer draaien en ik ben volop op zoek naar een goede poetsvrouw die hopelijk ook wat van de strijk kan overnemen. Nog even en dan heb ik mijn nieuwe ritme gevonden, ik voel dat het gaat lukken, ook dankzij mijn superbegripvolle kids!

Lang geleden!

En dan genieten van de kerstperiode, mijn liefde voor decoreren en koken en een weekje vakantie tussen Kerst en Nieuwjaar, aftellen maar!

Filosofie en pannenkoeken!

Met gezin en familie pannenkoeken en wafels eten op 1 november

1 november is een familiedag, een dag waarop we samen met alle mensen die we graag zien terugdenken aan alle mensen die we graag hebben gezien.
Niet dat we op andere dagen hier niet mee bezig zijn maar wat deze dag zo bijzonder maakt is het feit dat we dit samen doen met onze kinderen groot en klein, met broers en zussen jong of oud, met onze ouders jong van hart of gezellig ouderwets.
Het is een traditie, een goeie oude traditie die we in ere moeten houden en moeten doorgeven aan onze kinderen en zo zijn we vandaag dus naar het kerkhof geweest langs bompa (Geert zijn papa), langs vake (mijn papa), langs vava (mijn grootvader) en langs zoveel andere graven van mensen die we kennen. We denken stilletjes aan de mensen die ergens anders liggen begraven, we zeggen stilletjes nog eens dag aan al die mensen die we meedragen in ons hart.
Ik ben zo een van die mensen die gelooft dat het niet gedaan is als je sterft, ik geloof er steevast in dat je omringt wordt door al die mensen in je hart, als je ze nodig hebt zijn ze daar, hoor je ze, voel je ze, je moet het alleen maar toelaten en hun energie opnemen.

1 november is voor mij persoonlijk dan ook een dag van herinneren, van nadenken, van filosoferen, elke jaar opnieuw. Het waren niet de makkelijkste weken. Ik heb zo van die periodes dat mijn sombere kant overheerst, meestal als ik moe ben en teveel heb gedaan, als mijn lichaam even zegt: 'hé jij daar, even rustig aan', dan moet ik dit gevecht met mezelf aan om mijn vrolijke passievolle kant weer op rit te krijgen.
Alles op een rijtje zetten, even nadenken, even filosoferen en de energie die me omringt binnenlaten, dat is het nadeel als je een denker bent, toch in mijn geval, ik sluit mijn gevoel even uit en ga voort op mijn denken. Wat ik wel al heb geleerd dat ik elke keer sterker uit zo'n periode kom, dat ik telkens weer op mijn pootjes terecht kom en telkens weer wat straffer in het leven sta en dat ik meer en meer controle krijg over mijn denken en doen.

ook Halloween hoort bij 1 november, met als traditie ons huis in een griezeljasje!

.
Ik ben stilaan aan het ontdekken dat er meer is in het leven dan alleen voor andere zorgen en dat voor mezelf zorgen ook belangrijk is, dat wat andere denken echt niet uitmaakt en dat ik best wel fier mag zijn op mezelf, dat het niet erg is om over alles na te denken zolang je maar op tijd relativeert, dat het geen ramp is als alles niet vandaag is gebeurt, morgen is er ook nog, dat iedereen fouten maakt zolang je er maar van leert, dat de mensen die je graag zien het belangrijkste zijn in je leven, niet het materiele, daar krijg je weinig troost als je het lastig hebt.
Meer en meer begin ik te luisteren naar mezelf, mijn buikgevoel dat is de basis van alles, eigenlijk altijd al geweest alleen heb ik er nooit bij stilgestaan. Mijn gezin en mijn beestjes, onze zaak, al deze dingen zijn gestart vanuit mijn buikgevoel, creativiteit en toekomstdromen en gelukkig heb ik mij kunnen omringen met mensen die mij graag zien en alleen dankzij hen en samen met hen heb ik gerealiseerd waar ik vandaag sta in mijn leven.
Dat is wie ik ben en waar ik voor sta en voor ga in mijn leven, in mijn gezin, in onze zaak.
Dat is waarom mijn kinderen ook op hun pootjes zullen terecht komen, dat is waarom Geert en ik voor altijd zullen samenzijn, dat is het verschil en het succes van Het Keukenhuis en de reden waarom klanten voor ons kiezen: met hun hart en buikgevoel en voor ons hart en buikgevoel.

Tijd om pannenkoeken en wafels op tafel te zetten, genoeg met denken, tijd om te genieten van mijn gezin en familie, tijd om weer verder te gaan en weeral wat straffer in het leven te staan.

17 jaar geleden!

17 jaar geleden waren we nu volop aan het verhuizen, zwanger van ons derde kindje.
2 weken overtijd was ik al en op dit huidige moment gordijnen aan het ophangen, ik kan het me nog herinneren alsof het gisteren was.

Morgenvroeg omstreeks 5.30 zijn de weeën begonnen, na een zware nacht want Michiel die toen 20 maanden was, had een oorontsteking.
Ik sta maar op met zeurende buikpijn en ga wat strijken.
Na 20 minuten begint de pijn toch wel erger te worden.
Dat is snel.
Dan maar even in bad.
Oei, nee,
na 5 minuten uit bad en Geert wakker maken.
Ons moeke bellen, valies pakken en gauw vertrekken.
In die tijd werkte ik als vroedvrouw in Brasschaat, het toenmalige Vesalius, logisch dus dat ik daar ging bevallen, alleen was het 40 minuten rijden.
Om 7.15 uur de stampvolle  E313 nemen,
zittend op een vuilzak (want Geert was bang dat mijn water zou breken in zijn auto) was eigenlijk niet zo logisch en hoewel we er nu hartelijk om lachen,
in de file staan met om de 2 minuten weeën,
puffend en hijgend,
heel de autostrade over de pechstrook rijden tegen weet ik niet hoeveel per uur,
aankomen om 7.50u,
voor de lift moeten gaan zitten met persweeën,
om dan om 8.05u het mooiste meisje ter wereld in mijn armen te nemen, onvergetelijk.

 

Onze jongens zo fier als een gieter op hun zus,

Papa apetrots en mama moe maar voldaan!

Na onze 2 prachtige zonen was een meisje een hele leuke verrassing en ik kon het niet laten om van dag 1 met haarlintjes en kleedjes aan de slag te gaan. Ik had nooit verwacht dat Pauline een echt meisje zou worden, met 2 broers, bergen auto's, legoblokken en soldaatjes moest ze wel een halve jongen worden maar niets is minder waar.

We hebben Pauline zien opgroeien van kleine mollige baby met staartjes, krulletjes en rokjes, tussen de barbies en poppen tot een hele mooie jonge dame.
We hebben een hele mooie moeder-dochterband, altijd gehad, ik ben er voor haar, zij is er voor mij, ieder op zijn eigen manier.

Ook al verlopen de puberjaren al is met een lastig momentje, we hebben het altijd snel bijgelegd.
Ook al zou ik willen dat ze wat meer lef heeft en haar nachtengalenstem aan iedereen zou durven laten horen, ik bewonder haar enorm voor haar talenten, van nagelcreaties tot het ongelooflijk kunnen bewaren van toevertrouwde geheimen.
We zijn alle 2 gek van schoenen en mode, we delen onze liefde voor muziek en onze beestjes, we zijn echt 2 handen op één buik!
Lieve, lieve dochter! je wordt morgen 17! Wat zijn we fier op jou! Wat zijn we blij met wie en wat je bent.
We zien je graag en wees er maar zeker van, dat zullen we altijd doen!
Geniet van je verjaardag!
Liefs mama

Alles of niets!

Ja het is een tijdje geleden geleden, maar ik heb even een dipje gehad!
Na alle drukte van de afgelopen weken was mijn energie plots op!
Zo zit ik in elkaar: 'alles of niets' en alhoewel ik van de 'niets' niet snel last heb en het meestal 'alles' is, was het heel even een paar dagen 'niets'.

Een paar tegenvallers waar ik anders gewoon overwals en die ik normaal zonder problemen rechtzet, hebben mijn grondvesten doen daveren, ik moest even tot rust komen.
Ik ben gewoon blijven werken hoor en alleen de mensen die mij beter kennen zagen dat ik even op was, maar als ik thuis kwam was alle reserve weg en kon ik het amper opbrengen om nog iets te eten op tafel te zetten, om daarna teutop in bed kruipen om alle uren van de nacht op de klok te zien.

Ik ben in al mijn enthousiasme mee in de verkoop gevlogen, maar ben eigenlijk nog maar een commerciële beginner en afgelopen vrijdag liep ik tegen de lamp, ik was er even niet goed van.
Ik zag een groot projectcontract aan onze neus voorbijgaan, ik werd even geconfronteerd met twijfelend vertrouwen van klanten en moest even alles op een rijtje zetten.

Gelukkig ben ik omringd door mensen die me graag zien en vertrouwen hebben in mijn doen en kunnen en na een weekendje zielig zijn en zondag even tranen met tuiten huilen ben ik vanaf gisteren terug aan het bekomen.
Het groot contract is toch binnen, het vertrouwen van de klant is na een telefoontje terug gewonnen, het was een super weekend in de winkels en mijn enthousiasme om in de verkoop te vliegen is terug aan het komen. Morgen gaan we terug alles geven want Aartselaar loopt achter, maar de maand is nog lang niet om jongens, hou jullie maar vast!

Het wordt een knallend najaar. Hoe kan het ook anders, we gaan voor elke klant tot het uiterste,
onze nieuwe website en de openingsactie zijn een schot in de roos, de winkels zijn stuk voor stuk pareltjes en onze mensen zijn stuk voor stuk diamantjes (de een al wat ruwer dan de ander :)).
Daarboven zijn de rode duivels gisteren nummer 1 van de wereld geworden en staat Kessel United  op de eerste plaats in de reeks.
Als onze voetballers het zo goed doen, kunnen we niet anders dan volgen en dan wordt het terug alles in plaats van niets!