 |
| Michiel met onze tante Marcel! |
Een vroege goedemorgen was het vandaag.
Michiel gaat elke zondag bij de bakker werken van 4 tot 12 uur en hoewel het mijn bedoeling was om wat slaap in te halen vannacht, toen ik hem om 4u hoorde vertrekken was mijn voornemen om wat langer te slapen voorbij. Nog 2 uurtjes heb ik 'half' geslapen en om 6 u ben ik dan maar opgestaan. Het was een week van goede en minder goede dagen.
Eén van onze projectontwikkelaars heeft 40 keukens 'vervroegd' met alle gevolgen van dien. Gelukkig hebben we mensen op het kantoor die bergen kunnen verzetten en voor elk probleem zijn er oplossingen maar het was wel hectisch.
Er zijn 4 nieuw contracten binnengehaald en de verkoop in de winkels zit in de lift.
het ontwerp van de nieuwe website vraagt ook veel meer tijd en werk dan verwacht en het zoeken naar de juiste reclame voor onze nieuwe winkel in het Brusselse is niet evident, zeker niet omdat we daar ook de Franstalige weg op moeten en hoewel ik mijn plan wel kan trekken het blijft toch een moeilijkere taal dan het vertrouwde Nederlands.
Donderdag was ik pas om halfnegen thuis, vrijdag om halfacht. Het zijn vaak lange dagen maar ja alles voor de klanten hé.
Niettegenstaande dat ik deze week de meest onbeleefde klant uit gans mijn carrière ben tegengekomen. 1 van de keukenkleuren wordt uit gamma gehaald, dit gebeurt alle jaren, soms omwille van kwaliteitsproblemen met de kleurvastheid, soms omwille van te weinig omzet.
Wij hebben dan ook beslist deze kleur niet meer te leveren en de mensen terug uit te nodigen om een andere kleur te laten kiezen uit een gelijkwaardig of duurder gamma, het zou toch ongehoord zijn om een product te leveren waarbij hoogstwaarschijnlijk binnen enkele jaren problemen mee gaan zijn. Hoewel ik begrijp dat dit voor mensen ontgoocheld kan zijn doen we dit met de beste bedoeling en zien we dit als een extra service die we geven en aangezien er keuze is uit meer dan 400 kleuren, zelfs bijna identiek, vonden wij dit de beste optie. De klanten die donderdag kwamen waren echter zo ongezien boos en niet voor rede vatbaar. Toen ze onze interieurontwerpster de huid aan het vol schelden waren omdat ze een spellingsfout in haar mail had geschreven en deze zich met tranen in haar ogen excuseerde voor haar dyslexie ben ik dan ook tussenbeide gekomen. De verwijten die deze mensen naar mijn hoofd hebben gesmeten over ons en ons bedrijf, je gelooft het niet. Dat zindert toch wel na. Ik heb na hun vertrek uiteindelijk de klanten terug opgebeld, werd nogmaals uitgescholden en kon zelfs niet melden dat we de keuken gingen leveren in de origineel gekozen kleur ook al was dit eigenlijk geen optie.
Hoewel ik ons bedrijf en mezelf zie als heel klantvriendelijk en servicegericht zijn er grenzen en mag een bepaalde vorm van respect toch wel, mensen persoonlijk kwetsen en raken op hun zwakke plekken is uit den boze vind ik persoonlijk en hoewel keukens mijn leven zijn, hangt er geen leven vanaf. Gelukkig was dit de allereerste keer en hopelijk ook de laatste keer dat klanten zo brutaal durven zijn.
Gisteren namiddag zag ik een mailtje passeren van een klant die vlak in de buurt woont met een keuken van een 6tal jaren oud waarbij het handvat van de oven losstond. Ik ben alle inbussleutels uit de kelder gaan halen en ben er persoonlijk naar toe gereden om het handvat vast te draaien, want deze dame van bijna 80 wou cake bakken en die kon ik toch niet laten mislukken. (Eerlijk is eerlijk, ik ben eerst op het internet gaan opzoeken wat een inbussleutel juist was (toen ik de foto zag herkende ik het wel hoor) maar het is me toch gelukt!)
 |
| Voor wie ook wat hulp nodig heeft! |
Ondertussen hebben onze kinderen genoten van een weekje herfstverlof met een heerlijk weertje.
De bladeren vallen in massa van de bomen en stukje bij stukje probeer ik onze tuin winterklaar te maken in mijn spaarzame vrije momenten, tot grote vreugde van de kippen wan zij krijgen alle restanten van kruiden en groenten om lekker op te pikken.
Eddie en Leo vinden het ook fantastisch om buiten te zijn samen met hun baasje en 'helpen' keihard mee vooral door in de weg te lopen voor de kruiwagen, op de plaats te staan waar je de bladeren bij een aan het doen bent en springend en huppelen achter de ganzen en schapen aan te gaan. Stans en Jetje hebben hun dikke wintervacht al klaar en Hans en Babette zijn ondanks al mijn pogingen toch weer opnieuw een nest eieren aan het klaarmaken midden in de winter. De Halloween decoratie is allemaal opgeruimd en ligt in de garage te drogen en stilletjes aan begin ik al van kerstmis te dromen, mijn favoriete periode van het jaar.
 |
| Mijn Kersttafel vorig jaar. |
Ik moet nog even een nieuw ritme vinden in de combinatie werk en thuis want sinds ik mij mee op het commerciële hebt gericht vanaf halverwege dit jaar voel ik mij teveel schuldig over mijn lange dagen en late thuiskomst naar de kinderen toe, maar komt wel goed. Vandaag al wat op voorhand koken, 2 potten soep en eten voor de komende 2 dagen, de wasmachine gaat de hele dag weer draaien en ik ben volop op zoek naar een goede poetsvrouw die hopelijk ook wat van de strijk kan overnemen. Nog even en dan heb ik mijn nieuwe ritme gevonden, ik voel dat het gaat lukken, ook dankzij mijn superbegripvolle kids!
 |
| Lang geleden! |
En dan genieten van de kerstperiode, mijn liefde voor decoreren en koken en een weekje vakantie tussen Kerst en Nieuwjaar, aftellen maar!
